
Πρόκεται για μία διαρθρωμένη διαδικασία διαπραγμάτευσης μεταξύ δύο, ή και περισσότερων μερών,
Η εξεύρεση της λύσης αυτής επιτυγχάνεται μέσα από διάλογο και πνεύμα συνεργασίας, το οποίο καλλιεργείται με τη βοήθεια του Διαμεσολαβητή, ενός τρίτου, αμερόληπτου και εξειδικευμένου μέρους, με ρόλο απόλυτα διακριτό από εκείνον τόσο του Δικαστή, όσο και του Διαιτητή. Ο Διαμεσολαβητής, ο οποίος για τις εγχώριες διαφορές πρέπει να έχει την δικηγορική ιδιότητα, κάτι που δεν ισχύει για τις διασυνοριακές διαφορές, δεν θα εκδώσει απόφαση, και δεν θα επιβάλλει στα μέρη την δική του γνώμη, αλλ’ αντιθέτως, μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους και τακτικές διαλόγου και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις αντιδράσεις των μερών, λεκτικές και μη –μεγάλη είναι η σημασία της γλώσσας του σώματος-, θα εντοπίσει τα κρυμμένα συμφέροντά τους, και θα τα οδηγήσει στο να αντιληφθούν και να αποφασίσουν μόνα τους ποια από τις λύσεις που τα ίδια καλούνται να προτείνουν, είναι τελικά η πλέον συμφέρουσα για όλους – η λεγόμενη «win – win» επίλυση του ζητήματος.